چرا حوض های موزه فرش به باغچه تبدیل شد؟
اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران درباره موضوع «کاشت گل در حوض های موزه ملی فرش ایران» اطلاعیه ای منتشر نمود.
به گزارش آثارنیوز به نقل از ایسنا، در این اطلاعیه که بعد از واکنش ها و انتقادها به تبدیل هفت حوض موزه فرش به باغچه، از جانب اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران انتشار یافته، آمده است:
«طی ماه گذشته بررسی کارشناسی دقیقی روی حوض های ورودی موزه فرش انجام شد و مشخص شد که سیستم انتقال آب و مخزن حوض ها طی سالهای گذشته تخریب شده و احتیاج به بازسازی اساسی دارد.
ازاین رو برای بهسازی محیطی موزه فرش و احیای حوض های هفت گانه ورودی موزه و اصلاح فضای سبز درخواست اعتبار شد.
با عنایت به اینکه حوض های هفت گانه به واسطه عقب نشینی سردر و طراحی جدید حصار، در خارج از عرصه موزه فرش قرار گرفته و به محلی برای تجمع زباله و زیست شبانه کارتن خواب ها تبدیل گشته، و همینطور تخلیه زباله و فضولات انسانی سبب ایجاد فضای نامطبوع در ورودی موزه شده بود، از جانب شهرداری منطقه موقتاً فضای داخلی حوض ها بعد از پاک سازی، گل کاری شد.
بر این اساس به اطلاع مخاطبان این موزه پرارزش می رساند، تدبیر فوق موقتی بوده و بمحض ابلاغ اعتبار، حوض ها به حالت اولیه ترمیم خواهند شد.
از نظر فنی ایجاد باغچه موقت در بازه زمانی کوتاه صدمه ای متوجه حوض ها نخواهد کرد و این کار صرفاً برای زیباسازی منظری بخش ورودی موزه به صورت موقت انجام شده است.»
در ایام گذشته، مدیر جدید موزه فرش از تبدیل حوض های این موزه به باغچه اطلاع داد که واکنش گوناگونی را برانگیخت. سجاد نوروزیان درباره این تغییر در صفحه شخصی اش در اینستاگرام نوشت: «به همت شهرداری منطقه ۶ محوطه ورودی موزه فرش احیا شد!... این فضا چند دهه قبل وقتی حصار کشیدند، از حلقه معماری موزه خارج و وارد فضای شهری شد. حالا هم در محوطه موزه قرار ندارد....»
میرسیداحمد محیط طباطبایی ـ رئیس ایکوم ایران ـ درباره کارکرد هفت حوض موزه فرش، توضیح داده است: زمانی که موزه ملی فرش ایران در تهران بعنوان موزه قالیچه های شهری در ۲۲ بهمن ۱۳۵۶ افتتاح شد، حصار و نرده ای برای تفکیک عمارت موزه از محوطه خیابان وجود نداشت و بنابراین این امکان وجود داشت که حوض های مقابل آن از آب رونده پر شوند و از راه چند حوض در نهایت به حوضی روبه روی بنای نمازخانه موزه هدایت شوند. هدف معمار از این کار، القای حس وضوخانه برای مخاطب بود. چند جفت کفش پشت نمازخانه و دستی که توسط پرویز تناولی ساخته شده بود به سمت قبله، مجموعه ای را می ساخت که نماد اعتقادات قالیبافان بود.
طرح محوطه موزه فرش تا موزه هنرهای معاصر شامل پیاده راه موزه فرش و باغ آن، حوض های وضو و نمازخانه، همینطور پلکان ورودی موزه فرش، دروازه گذر فرهنگ و هنر و باغ مجسمه موزه هنرهای معاصر بعنوان چشم اندازی یکپارچه توسط «کامران دیبا» بعنوان یک پروژه مستقل طراحی شده است. این معمار مدرنیست ایرانی، در متنی که در صفحه شخصی اش منتشر نموده، یادآور شده است: «تبدیل حوض های وضوی موزه فرش تنها تغییر ساده یک کاربری نیست، بلکه مخدوش کردن کانسپت مجموعه از وضو تا نیایش است که شامل هفت حوض وضو، نمازخانه (قبله نما) و نماد دست شهادت است....»
موزه فرش در ضلع شمالی پارک لاله تهران واقع شده که محل نگهدای فرش ها و قالیچه های نفیس ایرانی است. ساختمان موزه ۳۴۰۰ مترمربع مساحت دارد که آذین های نمای بیرونی آن شبیه دار قالی و اثر عبدالعزیز فرمانفرمائیان است.
عزت الله ضرغامی ـ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ هم چندی قبل درباره ورودی موزه فرش در جریان تبدیل بخش هایی از فضای این موزه به بازارچه صنایع دستی، اظهار داشته بود: چون منزل من نزدیک موزه فرش است و برای قدم زدن زیاد حوالی موزه فرش می روم، می دیدم که ورودی موزه بسیار کثیف است، گربه ها از سر و کول هم بالا می روند و کودکان کار آن جا تجمع می کنند، درخواست کردم ورودی موزه را پاک کنند و دستور دادم بخشی از فضای گسترده محوطه موزه فرش را به بازارچه دائمی صنایع دستی تبدیل کنند، هم اکنون هیچ کجا محلی برای عرضه صنایع دستی وجود ندارد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب