یادداشت مهمان؛
سواد گردشگری تنها راه نجات میراث فرهنگی و محیط زیست
روزی نیست که اخبار ناگواری از تخریب میراث فرهنگی، محیط زیست، حیات وحش و … نشنویم و متأسفانه شتاب این جریان چنان زیاد است که مشخص نیست تا چند سال آینده چه چیزی از میراث گذشتگان باقی می ماند.
خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ چند روز پیش اتفاقی نادر و عجیب بار دیگر دل دوست داران تاریخ و تمدن این سرزمین کهن را به درد آورد و فردی که خویش را گردشگر! می داند با ورود به محوطه ای باستانی، مبادرت به شوخی و ایجاد سرگرمی با آثار به دست آمده از جستجوهای دیرینه شناسی می کند!
در اقدامی دیگر چند توریست آفرود سوار با خودروی خود آن قدر دنبال حیوانات در کویر می کنند تا آن زبان بستگان تلف می شوند!
از پلیدی و زشتی این اقدامات و کوتاهی ها و سهل انگاری های دستگاه گردشگری و محیط زیست کشور و سایر دستگاههای مرتبط همچون: اوقاف، شهرداری ها و … که بگذریم، نبود آموزش و فرهنگ سازی در مواجه عموم مردم با مقولات مهمی چون فرهنگ، تاریخ، تمدن و طبیعت بسیار قابل تأمل است.
نبود آموزش عمومی و همگانی موضوعات گردشگری، اهمیت ندادن به حفظ آثار تاریخی و طبیعی در اثر بی اطلاعی و کم سوادی مسؤلان و مردم، شعارزدگی به جای اقدامات مهم و زیربنایی، داشتن متولیان گوناگون و تعدد مراکز مدیریتی و تصمیم گیری سبب شده اساسی ترین رکن هر نوع توسعه که همانا توسعه آموزشی، فرهنگی و اجتماعی است هیچ وقت جدی تلقی نشود و جز در مواردی بسیار اندک شاهد هیچ گونه آموزش و اطلاع دهی در موضوعات این چنینی نباشیم.
درحالیکه طبق تمامی اسناد بالادستی داخلی و همینطور شعار سال سازمان جهانی گردشگری، به توسعه پایدار گردشگری در تمامی وجوه آن تاکید گردیده است، اما کوچک ترین اشاره ای به آموزش و فرهنگ سازی اصول و مبانی گردشگری نشده است! مخصوصاً در کشور ما که هیچ گونه زیرساخت آموزشی و فنی برای این امر پیشبینی نشده است.
در صداوسیما که دانشگاهی بزرگ و عمومی تلقی می شود، هیچ اثری از اخبار میراث فرهنگی یا موارد خاص محیط زیست وجود ندارد! طبیعتاً آموزشی هم در کار نخواهد بود. در مدارس و دانشگاه ها هم وضع به همین منوال است. دستگاه ها و نهادها هم هیچ وقت به این حوزه ورود نکرده اند.
ما مانده ایم و هویتی مخدوش و صدمه دیده که مدام بخشی از آن تاراج و غارت می شود و فریاد رسی به کمک نمی آید ولی تنها سلاح و ابزار برای مقابله با این دژخیم، آموزش و فرهنگ سازی است.
حالا که آثار و مواریث تاریخی و طبیعی ما به حال خود رها شده اند تا نابود شوند، بر ماست که گرد هم بیاییم و با کمک و همفکری دوست داران و دلسوزان راستین کشور عزیزمان از چپاول و نابودی آثار و گنجینه های مادی و معنوی خود با ابزار خرد و اندیشه و آگاهی پاسبانی نماییم.
یادداشت از محمدرضا جابری
منبع: آثارنیوز
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب