تلاش ایتالیایی ها برای حفظ بافت سنتی رم
آثارنیوز: رم - یكی از سیاست های عمده شهرداری رم پایتخت ایتالیا، حفظ بافت قدیمی این شهر است كه میراثی كهن و باستانی آن به حساب می آید و حتی از نظر فرهنگی برای مردم این كشور بسیار حائز اهمیت است.
شهر رم كه به آن شهر ابدی هم گفته می گردد همانند یك موزه بدون سقف مملو از آثار تاریخی و ساختمان های باستانی است كه قدمت بعضی از آنها همانند آمفی تئاتر 'كولزیوم' به حدود دوهزار سال هم می رسد. بقایای بر جای مانده از امپراطوری رم باستان باعث جذب میلیون ها توریست از سراسر جهان می شود، از این رو شهرداری برای حفظ بافت قدیمی آن در خلال دهه های مختلف بویژه بعد از جنگ دوم جهانی مقررات و طرح های جامع مختلفی را عرضه و اجرا كرده است.
حفظ بافت تاریخی شهرها و مناظر شهری برای ایتالیایی ها از اهمیت زیادی برخوردار است، چون كه علاوه بر اقتصاد شهری در توسعه گردشگری و تقویت هویت ملی موثر است.
یكی از نكات جالب مرتبط با توسعه شهری در رم این است كه ارتفاع هیچ سازه و ساختمانی به احترام پاپ رهبر مذهبی كاتولیكهای جهان، نباید بلندتر از ارتفاع گنبد كلیسای واتیكان (136 متر) باشد، بنابراین است كه در رم هیچ برج بلند و یا آسمان خراشی دیده نمی گردد.
البته این یك مورد سنتی است كه اساس قضایی ندارد و از این مورد برای حفظ تراز زیبایی شهر استفاده شده است تا بافت شهری یكی از كهن ترین پایتخت های جهان حفظ شود.
شهرداری رم برای حفظ بافت قدیمی این شهر مقررات سختی اعمال كرده كه بر مبنای آنها امكان ساخت بناهای جدید در مناطق تاریخی شهر ممنوع شده است و ساختمان های مسكونی بویژه قدیمی در این شهر می باید بشكل كنونی باقی بمانند و هیچ تغییری در نمای بیرونی آنها انجام نشود و حتی تغییر رنگ ساختمان هم امكان پذیر نیست.
عملیات بازسازی و ترمیم ساختمان های قدیمی هم طی مقررات خاصی اجرا می گردد كه در كل نباید در نمای ساختمان تغییری تولید كند. اغلب ساختمان های نوساز هم در حومه رم بنا می شوند تا بافت قدیمی شهر را دگرگون نسازند.
مركز تاریخی شهر رم در سال 1980 بعنوان میراث بشری توسط یونسكو به رسمیت شناخته شد كه شامل 19.91 كیلومتر مربع از كل این شهر می گردد و جمعیتی بالغ بر بیش از 187 هزار نفر دارد.
در قرن گذشته (20م) یك سری تغییرات زیست محیطی در شهرهای بزرگ اروپا همچون شهر باستانی رم به وقوع پیوست. شهرهای تاریخی با بناهای متراكم توسعه و در اطراف بافت تاریخی شهر گسترش یافته اند.
رم بزرگترین و پرجمعیتترین شهر ایتالیا به حساب می آید كه بیش از یكهزار و 285 كیلومتر مربع وسعت دارد. برای مقایسه وسعت تهران 750 كیلومتر است. وسعت رم بیشتر از مجموع 9 شهر بزرگ ایتالیا، میلان، تورین، جنوا، بولونیا، فلورانس، ناپل، باری، پالرمو و كالیاری است و به عبارتی رم هفت برابر شهر میلان و یازده برابر ناپل است.
قلمرو شهرداری رم قبلا بر مبنای طرح جامع 'Sanjust-Nathan' در سال 1909 تقسیم بندی شد كه شامل 116 ناحیه در چهار گروه و 22 بخش در درون باروی رم باستان به نام 'ائورلیانه'، 35 محله در كنار این بارو، 6 منطقه حومه و 53 منطقه كشاورزی می گردد.
در سال های بعد از جنگ جهانی دوم رم شاهد پدیده ساخت و سازهای خودجوش، فقیرانه و بدون مجوز شد كه به بعضی از آبادی های اصلی پایتخت شكل داد.
در سال 1977 ساختار اداری رم با حفظ بافت قدیمی آن به 19 شهرداری منطقه ای و 155 ناحیه شهری تقسیم بندی شد. اكنون شهرداری رم هم متشكل از 15منطقه است كه از استقلال مدیریتی و مالی برخوردار می باشند.
** پدیده جمعیتی
برای درك بهتر برنامه ریزی شهری در رم و رشد و توسعه آن لازم است به پدیده جمعیتی در یك مدت زمانی مفهوم دار توجه كرد. بر مبنای اولین سرشماری كه در سال 1871 میلادی صورت گرفت می توان مشاهده كرد كه شهر رم در آن زمان تنها بیش از 213 هزار نفر جمعیت داشت در حالیكه جمعیت پایتخت ایتالیا در سال 1981 میلادی 1300 درصد رشد كرد و به بیش از دو میلیون و 800 هزار نفر رسید.
در 20 ساله اخیر جمعیت رم به آرامی اما مستمر، روندی نزولی را سپری نمود. البته در هزاره جدید فرایند رشد بهبود یافته و در سال 2010 جمعیت پایتخت نشینان به بیش از دومیلیون و 882 هزار نفر رسید و تراكم مسكونی در این شهر هم دو هزار و 244 نفر در هر كیلومتر مربع است (تراكم جمعیتی در تهران بیش از 12 هزار نفر در هر كیلومتر مربع).
* فضای شهری و مناظر
رشد جمعیتی در رم از زمان وحدت ایتالیا و بعد از جنگ جهانی دوم تابحال به همراه گسترش شهری به طور مفهوم داری رشد كرده است. مرزهای شهری همچنان رو به گسترش بوده و حومه های مسكونی پایتخت همچنان رو به توسعه و در بر گرفتن اراضی كشاورزی و مناطق باتلاقی هستند.
شهر رم ابتدا متشكل از تاكستان ها، باغ ها و ویلاها بود اما بعد از اینكه این شهر بعنوان پایتخت ایتالیا انتخاب شد، صاحبان ویلاها فرایند تقسیم بندی را آغاز و بعضی از تجار زمین های را خریداری نموده و بدین صورت توسعه رم رقم خورد.
دولت با استفاده از یك سری كنوانسیون ها، بخشی از زمین های خصوصی را با هدف شهرسازی و بویژه برای ساخت خیابان ها و فاضلاب ها به خود اختصاص داد. اولین طرح جامع رم به دست 'الساندرو ویویانی' پیشنهاد و توسط 'لوییجی پینچانی' شهردار وقت رم در سال 1873 تصویب گردید. در این طرح ساخت محله های جدید و استقبال از 150 هزار سكنه و توسعه فضای صنعتی پیش بینی شده بود.
از نظر ساخت و ساز طرح جامع 'Sanjust-Nathan' در سال 1909 اهمیت زیادی برای حفظ بافت شهری رم داشت كه بر مبنای آن ارتفاع ساختمان های پایتخت نمی توانست بیش از 24 متر باشد.
نخستین قانون ملی بعد از جنگ درباره ساخت و ساز عمومی، قانون 28 فوریه 1949بود كه در آن از طرح قانونی برای افزایش اشتغال كارگران، با تسهیلات ساخت مسكن برای كارگران صحبت می شد. این طرح مربوط به محله های رو به رشد سریع در مناطق شرقی رم می شد.
در دهه 50 میلادی با كمك های مالی آمریكایی ها به پناهندگان مناطق جنگی، كمیته كمك به بی خانمان ها شكل گرفت. بودجه كم به دست امده از این كمك ها برای تغییر شكل برخی آبادی ها مورد استفاده قرار گرفت.
بازی ها المپیك سال 1960 برای رم نه فقط فرصتی برای نشان دادن شهر ابدی به جهانیان بود بلكه به مداخلات مختلف شهری و ساختمانی انجامید كه محور استراتژیكی شهر را تغییر داد. طرح مسكن برای ورزشكاران در دهكده المپیك در شمال و جنوب شهر اجرا شد با این هدف كه بعد از آخر بازی ها به كارمندان دولتی داده شوند.
ساختار امروزی شهر رم دارای یك هسته مركزی است كه همواره رو به توسعه به سمت حومه است و سازه های مسكونی و فعالیت های تجاری در تمام اراضی پایتخت با حفظ بافت شهری رو به رشد است.
اروپام**461**1479
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب