ماسال فریاد برای بازگشت بهشت
به گزارش آثارنیوز، ۱. خاطره ای از بهشت تصویر اولیه من از ماسال به سال ۱۳۹۵ و به دنبالدعوت پهلوان فردین معصومی برای یک مصاحبه بازمی گردد. از همان ابتدای جاده ییلاق، منظره ای تعجب آور توجه ام را جلب می کرد: جنگل های هیرکانی با آن درختان کهن و سر به فلک کشیده، گواهی چندین هزار ساله بر تاریخ این سرزمین بودند. در ارتفاعات، چشمانداز «اولسبلانکا» با آن دشت سرسبز و دلنواز، و گاهی «اقیانوس ابر» و مه غلیظ و رؤیایی، هر بیننده ای را مبهوت خود می کرد. اینجا موزه ای زنده از نعمت های خدادادی بود.
۲. مدیریت خردمندانه
در قلب این زیبایی، یک نظام مدیریتی منسجم و خردمند جریان داشت. جوانان پاکبان با لباس های سبز، مانند نگهبانان این بهشت، کوچکترین زباله را جمع می کردند. تدبیر هوشمندانه «عودت وجه ورودیه در قبال تحویل زباله» که توسط نگهبانان و سیستم مدیریتی «حفظ طبیعت سبز» به درستی اجرا می شد، نه یک جریمه، که یک فرهنگ سازی زیبا و مؤثر بود. این چرخه منسجم، تضمین می کرد که مسافر تنها زیبایی را ببیند.
۳. گذر زمان و غروب بهشت
اما متاسفانه، با گذر سال ها و هرچه معروف تر و شلوغ تر شدن ماسال، به جای آنکه این سیستم و چرخه مدیریت برای حفظ منابع طبیعی، قدرتمندتر و دقیق تر شود، بطورکامل رها گردید. آن نظم تحسین برانگیز جای خویش را به بی برنامگی داد و امروز، این منطقه با انبوهی از زباله و لطمه های ناشی از بی مهری، به مکانی رهاشده تبدیل گشته است. این رها شدگی، دقیقا زنگ خطری است که پیش از این، سرنوشت غم انگیز جنگل سیسنگان را رقم زد و امروز، فاجعه حریق های مکرر در جنگل الیت را تکرار می کند. اگر این روند ادامه یابد، سرنوشت شوم این نقاط، در انتظار این گنجینه بی همتا خواهد بود.
۴. لزوم تدبیر فوری و مسئولیتی همگانی
این وضعیت بحرانی، تنها با عزمی جمعی و پذیرش مسئولیتی مشترک قابل حل است.
· مسئولیت سیستم مدیریتی: فرماندار، بخشدار و کلیه مدیران این شهرستان در کنار این که وظیفه دارند از این گنجینه بزرگ نگهبانی و محافظت کنند، اساسا نیاز به بودجه دارند که بخشی از این بودجه باید با دریافت ورودی و عوارض و هزینه خدمت رسانی تامین شود. ازاین رو شورای عالی استان باید این مجوز را به مدیران ماسال بدهد تا آنان با دریافت وجوه مربوطه بتوانند خدمت رسانی درستی نیز داشته باشند.
· مسئولیت گردشگر: هر بازدیدکننده ای که پا در این طبیعت می گذارد، باید قبول کند که پرداخت عوارض ورودی و رعایت اصول پایدار سفر، نه یک هزینه، بلکه یک سرمایه گذاری برای حفظ این میراث برای نسل های آینده است.
· مسئولیت بومی و کسبه: اهالی و صاحبان کسب وکارهایی که نان خویش را از برکت این طبیعت می خورند، باید پیشگام در پرداخت عوارض و مشارکت در مدیریت پسماند باشند. رونق پایدار اقتصاد منطقه در گرو سلامت طبیعت آن است.
۵. فراخوان نهایی: زمان تشکیل "ستاد نجات ماسال" فرا رسیده است
حال زمان عمل است. دیگر جای هشدار گذشته است. وضعیت فعلی، تشکیل یک «ستاد بحران» یا «کارگروه نجات ماسال» را با مشارکت همه نهادهای ذی ربط، تشکل های مردمی و نمایندگان جامعه محلی می طلبد. این ستاد می تواند با احیای طرح های موفق گذشته و تقویت آن با خرد جمعی، یک برنامه عملیاتی فوری را تدوین و اجرا نماید.
کار دشواری در پیش نیست. راهکار ها آزموده شده و موفق بوده اند. کافی است اراده کرد؛ عوارض را به چرخه مدیریت پسماند بازگرداند، جوانان بومی را به کار گرفت و نظارت را احیا کرد. بیایید پیش از آنکه دیر شود، با همدلی و همکاری، یک تصمیم عاجل بگیریم و این میراث طبیعی بی نظیر را از سرنوشتی محتوم نجات دهیم.
آینده طبیعت زیبای ماسال امروز در دستان همه ماست.
به اجمال، گذر زمان و غروب بهشت اما متاسفانه، با گذر سال ها و هرچه معروف تر و شلوغ تر شدن ماسال، به جای آن که این سیستم و چرخه مدیریت برای حفظ منابع طبیعی، قدرتمندتر و دقیق تر شود، بطورکامل رها شد. لزوم تدبیر فوری و مسئولیتی همگانی این وضعیت بحرانی، تنها با عزمی جمعی و پذیرش مسئولیتی مشترک قابل حل است.
منبع: asarnews.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب