توجه و پاسداری از این میراث، نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است. در عصری که سرعت تحولات سرسامآور است، این بناهای کهن لنگرگاه ما در برابر موجهای فراموشی و از خودبیگانگیاند.
۱. آثار تاریخی، ریشههای هویت ملی ما
هر اثر تاریخی، از یک کوزه شکسته تا یک کاخ باشکوه، روایتی از زندگی، هنر، باور و دانش نیاکان ما در خود نهفته دارد. با مطالعه این آثار است که ما درمییابیم چه کسانی بودهایم، چگونه اندیشیدهایم و چگونه تمدن خود را ساختهایم.
حفظ حافظه جمعی: این بناها، حافظه عینی یک ملت هستند. آنها نسلهای مختلف را به هم پیوند میدهند و حس تعلق و افتخار ملی را تقویت میکنند. تخریب یا نادیدهگرفتن یک اثر تاریخی، در واقع پاک کردن فصلی از کتاب هویت ماست.
سرمایه فرهنگی: آثار تاریخی، مواد اولیه فرهنگ و هنر امروز ما هستند. معماران، نویسندگان، نقاشان و فیلمسازان، برای الهامگرفتن، بارها و بارها به این گنجینهها رجوع میکنند.
۲. آثار تاریخی، موتور محرک صنعت گردشگری
توجه به آثار تاریخی، فراتر از یک وظیفه فرهنگی، یک سرمایهگذاری هوشمند اقتصادی است. در سطح جهان، گردشگری میراث فرهنگی یکی از پررونقترین بخشهای این صنعت محسوب میشود.
منبع درآمد پایدار: سایتهای تاریخی با کیفیت بالا و مدیریت صحیح، میتوانند منبع درآمد ارزی پایدار برای کشور باشند. این درآمد برای نگهداری از خودِ آثار، ایجاد شغلهای محلی و توسعه زیرساختها مصرف میشود.
توسعه منطقهای: میراث فرهنگی اغلب در مناطق دورافتاده یا کمتر توسعهیافته قرار دارند. احیاء این آثار، به رونق اقتصادی و اجتماعی آن مناطق کمک شایانی میکند. آثارنیوز، به عنوان یک خبرگزاری تخصصی آثار تاریخی و گردشگری، در این زمینه نقشی حیاتی دارد؛ چرا که با پوشش خبری دقیق و بهموقع، توجه عمومی و مسئولان را به ضرورت مرمت و معرفی این گنجینهها جلب میکند و آنها را در معرض دید جهانی قرار میدهد.
۳. آثار تاریخی، آزمایشگاههای دانش و فناوری
این میراث کهن، منبع بینظیری برای پژوهشهای علمی در رشتههایی چون باستانشناسی، مرمت، معماری و حتی زمینشناسی هستند.
دانش ساخت و ساز: مهندسی سازههای باستانی، معماری پایدار، و مصالح سنتی به کار رفته در این بناها، میتوانند الهامبخش روشهای نوین ساخت و ساز در عصر حاضر باشند.
تحقیقات مستمر: هر اثر، یک معمای باستانی است که نیاز به تحقیق دارد. از این رو، آثارنیوز با ارائه آخرین اخبار پژوهشها و کشفیات باستانشناسی، نه تنها خوانندگان را آگاه میکند، بلکه جامعه علمی را نیز ترغیب به ادامه کار و فعالیت میکند.
راهکار نهایی: از دیدن تا پاسداری
توجه به آثار تاریخی باید از سطح "دیدنی بودن" به سطح "پاسداری فعالانه" ارتقا یابد. این امر در گرو سه ستون اصلی است:
آگاهیبخشی عمومی: مردم باید بدانند که آثار تاریخی ملک شخصی نیستند، بلکه امانتی برای نسلهای آیندهاند.
قوانین قاطع و حمایت دولتی: تخصیص بودجه کافی برای مرمت، مبارزه با قاچاق عتیقه و اجرای قاطع قوانین تخریب میراث ضروری است.
ترکیب تخصص و رسانه: رسانههای تخصصی مانند آثارنیوز باید به عنوان یک پل ارتباطی، میان متخصصان (باستانشناسان و مرمتکاران) و عموم مردم عمل کنند.
در نهایت، پاسداری از آثار تاریخی، پاسداری از ریشه، اقتصاد و آینده ماست. همانطور که بزرگان گفتهاند: «مردمی که گذشته خود را به یاد نمیآورند، محکوم به تکرار آن هستند.» آیا ما به اندازه کافی به گنجینهای که زمان برایمان به یادگار گذاشته، توجه میکنیم؟